‘Wakker worden, Tom!’ Zijn moeder staat naast zijn bed en schudt hem wakker. Dan doet ze zijn gordijnen open. Het felle zonlicht schijnt midden op zijn slaperige gezicht.
‘Arghhh! Doe die gordijnen dicht, het is te vroeg, mam!’ Boos kruipt Tom weer onder zijn dekbed.
‘Niets ervan! Opstaan, jij! Je moet over een uur naar school.’ Weer trekt zijn moeder het dekbed van zijn gezicht en ze loopt zijn kamer uit.Vijf over zeven. Tom tikt op zijn wekker. Nog twee uur en dan ben ik een superheld, denkt Tom. Hij springt zijn bed uit en loopt naar de badkamer.
Daar vindt hij zijn grote zus voor de spiegel. Het lijkt alsof ze een zwart potlood in haar ogen probeert te duwen.
‘Waarom doe je dat? Doet dat geen pijn?’ vraagt Tom aan Suzy.
‘Ga weg, Tom. Het is mijn tijd in de badkamer.’ Suzy gooit de badkamerdeur dicht in het gezicht van Tom. Jammer dan, denkt Tom. Ik ga dan wel eerst ontbijten.
Als Tom beneden komt, heeft zijn moeder al zijn havermoutpap klaar staan. Tom ploft neer op de eetkamerstoel en trekt zijn bord pap naar zich toe.
‘Mam, wat gaan we doen met de maan in de tuin?’
‘Oh ja, daar moeten we nog wat mee,’ zucht zijn moeder. ‘Zal ik de politie niet gewoon anders bellen?’
‘Nee,’ roept Tom. ‘Dat absoluut niet, mam! Als je dat doet, dan worden wij gelijk gearresteerd.’
‘Doe niet zo gek, jongen. Waarom zouden ze ons arresteren? We hebben er toch niets mee te maken. Wij hebben de maan niet gevraagd om in onze tuin neer te ploffen, toch?’
‘Nouuuuu….’
‘Tom, wat heb je hier mee te maken? Je hebt me jouw wens van gisteravond laten zien. Dat had niets met de maan te maken.’
‘Maar je hebt mijn wens van eergisteravond niet gelezen,’ zegt Tom zachtjes. Zijn moeder kijkt geschrokken naar hem. Tom weet dat ze nu boos is.
‘Ga je wensboek nu direct van je slaapkamer halen,’ zegt zijn moeder met een scherpe toon. Met haar rechterhand wijst ze de trap op.
Tom geeft zijn wensboek aan zijn moeder. Ze opent hem op de dag vandaag en bladert terug naar twee dagen geleden. Daar staat met grote letters geschreven:
Vanavond wens ik dat ik de wereld ga redden van iets groots. Wat dat groots is, weet ik niet en hoe ik dat ga doen, weet ik ook nog niet. Maar ik ga de wereld redden!
‘Oh, Tom!’ Zijn moeder aait hem over zijn hoofd en geeft hem een dikke knuffel. ‘Waarom wens je toch van die grote dingen? En waarom heb ik je dit wensboek gegeven?’ Die laatste vraag stelt zijn moeder meer aan zichzelf, terwijl ze omhoog naar het plafond kijkt.
‘Maar mam, ik ga écht de wereld redden. Écht waar, let maar eens op!’ En Tom rent naar boven naar zijn slaapkamer en trekt een grote blauwe cape uit zijn kledingkast. Met cape om gaat hij voor zijn spiegel staan en hij steekt zijn rechterhand in de lucht. Tom to the rescue!
Lees hier het eerste deel van dit vervolgverhaal!
