Vandaag verschijnt de eerste Vrijdag komt met een Verhaal en het was gisteren Dierendag! Daarom heb ik dit vrolijke dierenverhaal voor jullie geschreven.
Laat een reactie achter als je het verhaaltje leuk vond 🙂
De zon stond hoog aan de hemel toen Beer uit zijn hol kroop. Hij rekte zich eens goed uit en geeuwde lang en met wijd open mond.
Ah, de zon schijnt, dacht Beer. Dat betekent een fijn dagje luieren bij mijn grote boom. Langzaam slofte Beer naar het midden van het bos en liet zich neerploffen bij de grote eikenboom die al wat ochtendzon opving.
Beer wiebelde en wiebelde, rangschikte de bladeren op de grond tot een lekker zacht bedje en lag uiteindelijk heerlijk te genieten in het zonnetje.
Zo, dit is nog eens fijn, hier kan ik de hele dag wel blijven liggen, dacht Beer.
En langzaam begon Beer in te dutten, totdat hij in een diepe slaap viel.
Drup, drup, drup.
Kleine regendruppels vielen op de neus van Beer. Hij wiebelde zijn grote neus heen en weer en deed zijn ogen open. Grote zonnestralen schenen in zijn ogen en hij moest door samengeknepen ogen naar boven kijken om de lucht te zien. Geen donkere wolken en geen regendruppels.
Tevreden zakte Beer weer in zijn zachte bedje van bladeren en viel weer in slaap.
Drup, drup, drup.
Hè, hoe kan dat nou, dacht Beer. Moeizaam kwam hij wat meer omhoog en keek achter de boom. Niets, helemaal niets. Hij keek nog eens omhoog. Nog steeds alleen maar zon en blauwe lucht.
Hmm, vreemd, dacht Beer. Wat minder tevreden dan zonet plofte hij neer in zijn bedje. Hij draaide op zijn zij en begon te snurken.
Drup, drup. Drup, drup, drup.
Eén op zijn arm, één in zijn oog, één op zijn oor.
Huh?! Beer ging rechtop in zijn bedje zitten. Waar komen toch al die regendruppels vandaan?
Snuf, snuf. Met zijn grote neus ging hij langs alle bladeren van zijn bed, langs de stam van de boom en over de lange takken met eikeltjes.
Plop! Hihi! Een eikeltje viel op de neus van Beer.
Plop! Hihi! Nog een eikeltje, maar dan op zijn rechteroor.
Beer keek omhoog. Achter de blaadjes op een tak zat een klein eekhoorntje verscholen. Hij giechelde zachtjes en wiegde heen en weer op de tak.
Beer gromde en wilde met zijn poot de eekhoorn wegslaan, maar hij was te laat. De eekhoorn schoot achter een dikke tak vol met bladeren en liet de bladeren schudden met zijn staart.
Plens! Grote regendruppels vielen in de snuit van Beer. Nu moest Beer nog meer grommen.
‘Je verstoort mijn dagje!’ riep Beer. De eekhoorn klom hoger in de boom en begon harder te giechelen. Grrr, Beer liet zijn tanden zien.
Ik laat jou mijn dagje niet verpesten, dacht Beer. En hij begon te klimmen in de boom.
Al klauterend kwam Beer steeds een tak hoger, totdat hij halverwege de boom was.
Giechel, giechel! De eekhoorn zat twee takken boven hem. Plop! Hihi! Er kwam een eikel terecht in zijn linkeroog. Plop! Hihi! Nog één in zijn rechteroor!
‘Grrrr! Ik zal je leren!’ riep Beer naar boven.
Puffend en hijgend begon Beer verder te klimmen en uiteindelijk kwam hij aan in het topje van de boom. Daar zat de eekhoorn te balanceren op de hoogste tak van de boom. Giechelend bekeek hij Beer die wiebelend op de dikste tak van de top zich overeind probeerde te houden. De eekhoorn wees naar de grote cirkel in het midden van de top. Het was bedekt met dikke takken en bladeren.
Dat ziet er zacht uit, dacht Beer. Met één poot probeerde hij uit of het bedje sterk genoeg voor hem was. Toen dat lukte, plaatste hij zijn andere poot ook in de cirkel. Toen het bedje nog steeds niet was ingestort, liet hij zich neerploffen in het zachte bedje van bladeren en takken en keek naar de eekhoorn. Die sprong blij op en neer en ging toen naast Beer liggen.
Dit is niet eens zo slecht, dacht Beer. Hij keek naar de eekhoorn die zich nestelde in de warme vacht van Beer en zijn ogen sloot. Zachtjes begon hij te knorren.
Zo’n fijne, zonnige dag moet je ook niet alleen doorbrengen, dacht Beer.
Hij wiebelde en wiebelde en zakte toen diep weg in zijn zachte bedje.
Die dag genoot hij van de zon samen met zijn nieuwe vriendje.
Heel leuk verhaal. Je blijft lezen tot het uit is.
Dank je wel 🙂