Sol
Sol

Sol

Hier heb ik weer een Vrijdag komt met een Verhaal voor jullie! Ik zit te denken om dit verhaal als vervolgverhaal op mijn blog te plaatsen, omdat ik het idee te leuk vind als alleen een kort verhaal en ik er nog meer over te vertellen heb.

Laat een reactie achter als je dit verhaal als vervolgverhaal zou willen lezen 🙂

WOOOOEEEEESSSJJJJ!!!
Vliegensvlug schiet er een felgele zonnestraal langs het raam van Alice. Wat was dat?! Ze zit meteen rechtop in haar bed. Ze was net bijna in slaap gevallen. Als ze op haar bed gaat staan, dan ziet ze de rode daken van alle huizen. Erboven glinsteren rode, oranje en gele zonnestralen van de zonsopgang. Wat prachtig! Alice kijkt haar ogen uit.
WOOOOEEEEESSSJJJJ!!
Alweer! Alweer die lichtflits! Alice probeert hem te volgen, maar hij verdwijnt snel in de brede horizon van huizen. Wat zou het zijn? Ze kruipt uit bed en gaat op de vensterbank zitten. Voorzichtig trekt ze haar dekbed van haar bed en slaat hem om haar heen. Als ze haar gordijnen helemaal open doet, ziet ze de zonnestralen over de hele stad.
Met wijd open ogen tuurt Alice over de huizen op zoek naar de magische lichtflits. Wat is het toch? Waarom is het zo fel en zo snel? Ik moet goed wakker blijven, vertelt Alice aan zichzelf. Dan kan ik hem misschien nog een keer zien.

WOOOOEEEEESSSJJJJ!
JA! Alice springt op. Bijna verliest ze haar evenwicht, maar ze pakt snel aan beide kanten van het raam het kozijn vast en dan ziet ze het. Het is een jongen, van ongeveer negen jaar, net zo oud als zij. Hij is razendsnel, maar ze ziet hem duidelijk. Wat een mooie kleuren heeft zijn wapperende cape! Op haar tenen probeert ze hem te volgen. Al surfend hoog en dan weer laag zoeft hij over de zonnestralen die glanzen boven de daken van de huizen. Ze ziet de kleuren van zijn cape achter hem aan deinzen, rood en geel en … BOEM!
Met een knal valt Alice tegen haar raam. Oef! Krabbelend komt ze weer overeind en ze gooit haar gladde dekbed op de grond. Buiten is de lichtflits weg. Alleen de felle zonnestralen van de opkomende zon verlichten haar kamer.

Alice draait zich weer om naar haar bed. Jammer, denkt ze, ik wilde eigenlijk wel weten wie die jongen was. SJOEEEESSJJ!
Alle kleuren die Alice zonet zag, verlichten nu haar kamer. Rood en geel en feloranje! Wauw! Met grote ogen kijkt ze de jongen aan. Met een grote glimlach kijkt hij terug. Zijn armen bewegen langzaam langs zijn lichaam, alsof hij aan het surfen is. Al wiegend probeert hij zijn evenwicht te bewaren op de schitterende zonnestraal.
Alice gelooft haar ogen bijna niet.
‘Wie ben jij?’ vraagt ze de jongen.
In plaats van een antwoord te geven maakt hij een salto achterover. Wanneer zijn voeten weer op de zonnestraal belanden, spatten felle glitters in de rondte.
‘Ik kom je wakker maken,’ zegt de jongen giechelend.
‘Wakker maken?’ Alice kijkt de jongen verbaasd aan.
‘Elk kind wordt in slaap gesust door Klaas Vaak, maar elk kind wordt ook weer elke ochtend gewekt. En dat doe ik.’ Trots slaat de jongen op zijn borst.
Alice bekijkt de jongen eens goed. ‘Hoe heet je dan?’
‘Ik ben Sol.’
En dan rent de jongen weg over de zonnestraal, maakt vier salto’s onderweg en verdwijnt achter de daken. Alice hoort zijn gelach nog in de verte.

Deel deze blogpost op social media:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *