Vandaag heb ik voor jullie een Zalige Zondagmiddagtekst geschreven, speciaal voor deze koude en zonnige dag. Het is het begin van een jeugdverhaal dat zich afspeelt in het Wilberbos. Ik ga er een vervolgverhaal van maken. Laat me in een reactie weten of je het leuk vindt 🙂
KRAAAGHH! BOEM!
Jins schiet omhoog en springt uit zijn bed. Snel sprint hij naar het raam van zijn kleine houten huisje. Zijn ogen worden groot als hij de grote eikenboom van twee achter op de grond ziet liggen. In het grote Wilberbos ligt nu in het midden van het hoofdpad de grote boom uit te puffen van de harde klap.
HIHIEHIEEEE!
Jins ziet een grote zwarte puntmuts verschijnen boven de wortels van de boom die nu alle kanten uitsteken boven de grond. Oh nee! Jins herkent deze muts van verre. Ook de grote neus met een blauw puntje is op een afstand duidelijk te zien.
HIEHIEIEEEEE!
Opnieuw hoort Jins de schaterlach van heks Lux. Boos trekt Jins zijn laarzen en winterjas aan. Hij pakt zijn wollen muts en stapt zijn huis uit. Buiten slaat hij linksaf en loopt op de grote gevallen eikenboom af.
‘Wat moet dat daar?’ schreeuwt Jins.
‘Ik heb het nodig!’ schreeuwt de heks terug.
‘Helemaal niet. Die bomen zijn niet van jou!’
‘Ik heb ze nodig voor mijn bezemstelenhandel.’
‘Bezemstelenhandel? Wat nou bezemstelenhandel!’ Jins schopt boos tegen de eikenboom.
‘Dit was een prachtige boom en die heb jij nu vermoord!’
Met een rood hoofd stampt Jins op de grond en hij wappert wanhopig met zijn armen op en neer.
‘Houd je een beetje kalm, bosmannetje, straks ga je nog vliegen.’ Lux maakt een sussend gebaar naar het woedende mannetje en doet ondertussen haar tas af en zet hem naast de grote boom op de grond. Ze stopt de bijl waarmee ze de boom om heeft gehakt in de tas. Tevreden kijkt ze naar de grote eik. Uit haar tas tovert ze een lang stuk touw. Met een grote zwiep gooit ze deze om de wortels van de boom en ze knoopt daarna het touw goed vast.
‘Nou bosmannetje, ik zie je de volgende keer wel weer!’ grijnst Lux gemeen, terwijl ze op haar bezem stapt. Het andere eind van het zware stuk touw gooit ze over haar schouder en met een kleine aanloop vliegt Lux omhoog met de enorme eikenboom aan het stuk touw bungelend.
‘Jij bent nog niet van mij af, lelijke puntmuts!’ schreeuwt Jins haar woedend na, maar de heks hoort hem al niet meer. Wat moet hij nu doen? Straks is het hele geliefde bos van hem kaal door haar. Hij moet een plan verzinnen.
