Ik ben mijn hele leven al lid van het kerkgenootschap van het Leger des Heils en heb dus veel vrienden en kennissen in deze gemeenschap. Een tijdje terug zag ik op social media langskomen dat veel mensen van het Leger naar het toneelstuk Het pauperparadijs waren gegaan. Ik had geen idee waar het stuk over ging en liet het eigenlijk aan mij voorbijgaan.
Totdat ik een paar weken geleden het boek van het toneelstuk in de bibliotheek zag liggen. Ik was nieuwsgierig geworden naar het verhaal en toen ik de achterkant van het boek las, besloot ik hem mee te nemen om te lezen waarover iedereen zo enthousiast was. Dat was een goede beslissing, want ik heb er geen spijt van gehad.
Waar gaat het boek over?
Suzanna Jansen beschrijft in dit boek vijf generaties van haar familie. We beginnen begin negentiende eeuw en eindigen ongeveer in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ze vertelt het verhaal van de armoede in Nederland en hoe er is getracht dit te bestrijden. Onder andere heropvoedingsoord Veenhuizen in Drenthe komt langs in het boek en loopt als een rode draad door haar familiegeschiedenis.
De ogenschijnlijke snelle vaart waarmee men als pauper kan eindigen, laat de auteur duidelijk zien aan de hand van de voorbeelden bij haar voorouders. Uit de armoede klimmen blijkt nog niet zo eenvoudig als er verteld wordt hoe er geworsteld wordt om los te komen van het gesticht in Veenhuizen.
Wat vond ik van het boek?
Het boek leest als een geschiedenisboek en geeft veel informatie over de verschillende periodes. Er is een gegrond onderzoek gedaan naar de feiten en uitspraken rondom het onderwerp. Een lopende verhaallijn laat zien dat de auteur het oord Veenhuizen heeft bezocht. Het verhaal moet even op gang komen, maar halverwege het boek komt de vaart erin. De voorbeelden van de paupers met de gevolgen van armoede zijn schrijnend en je wilt verder lezen om te weten hoe men ermee omging. De schrijfstijl is prettig en de personages worden voldoende toegelicht.
Dit is een verhaal over een stukje vaderlandsgeschiedenis dat ik nog niet kende. Ik ben nu ook heel benieuwd naar het museum in Veenhuizen en hoe de sfeer is als je daar over dat terrein loopt. De tijdsgeest valt soms niet helemaal te bevatten. Hoe mensen met elkaar omgingen en hoe ze over elkaar dachten. Aan de andere kant waren naastenliefde en gemoedelijkheid meer aanwezig dan in onze tijd. Het is razend interessant om te lezen over dit soort ‘vergeten’ stukjes geschiedenis van ons land, maar die wel belangrijk zijn om over te leren en verteld te worden. Ik geef dit boek daarom vier sterren; ik heb er veel van geleerd.
Klik hier om dit boek via Bazarow te kopen.
