Boekrecensie: Generaal zonder leger – Özcan Akyol (boekenweekessay)
Boekrecensie: Generaal zonder leger – Özcan Akyol (boekenweekessay)

Boekrecensie: Generaal zonder leger – Özcan Akyol (boekenweekessay)

Tijdens de Boekenweek in maart heb ik het Boekenweekgeschenk gelezen (Wat jij niet ziet van M.J. Arlidge), maar niet het Boekenweekessay van Özcan Akyol. Meestal koop ik dit essay niet, maar wacht ik totdat er een exemplaar in de bibliotheek te vinden is, en anders tweedehands bij de kringloop. Of soms helemaal niet, haha.

Maar nu ik dit essay zag liggen bij de bibliotheek, nam ik hem wel mee. Ik leerde deze auteur kennen toen ik zijn boek Eus las tijdens mijn bacheloropleiding. Het verhaal vond ik niets aan en ik vond hem ook erg ‘aanwezig’ als schrijver op allerlei evenementen. Toch wilde ik graag lezen wat zijn visie op lezen was.

Waar gaat het essay over?

De auteur vraagt zich af waarom er zo weinig rebellen en dwarsdenkers zijn onder de schrijvers. Als generaals zonder leger schrijven zij volgens de literaire norm pareltjes die maar weinig aansluiting vinden bij het grote publiek. Ondertussen verwijt men dit publiek geen ‘echte literatuur’ te lezen, ook al leven we in een tijd van ontlezing. De auteur onderzoekt wat er nodig is om iedereen weer aan het lezen te krijgen.

Wat vond ik van het essay?

Ik ben het grotendeels eens met zijn strekking: ja, er moet meer gelezen worden in Nederland en daar moeten we met z’n allen voor zorgen. Het onderwijs moet zich bijvoorbeeld hiervoor inzetten door een revisie van de verplichte leeslijst. Als er maar gelezen wordt, wat het ook is, is goed.

Ik vond de auteur redelijk fel in zijn argumenten, die bovendien niet altijd even sterk gegrond waren. Ook noemde hij veel namen waardoor het leek alsof hij met sommige mensen nog moest afrekenen. Dit was niet nodig. In dit essay gaat hij veel verschillende kanten op, wat zijn standpunt niet ten goede komt. Ik had het idee dat hij vooral rebels en fel wilde reageren op de literaire wereld, maar hierdoor had zijn verhaal niet echt een punt.

Ik denk dat dit ‘schreeuwen’ ook niet helpt om de uitgeverijen te laten luisteren naar dit beroep op verandering. Het contact dat wij opbouwen via Instagram met uitgeverijen en schrijvers, zal helpen om boeken te promoten. We worden enthousiast van elkaar, inspireren elkaar bij het ontdekken van nieuwe series en auteurs en stimuleren elkaar om meer te lezen. Zelf een inspiratie zijn en het goede voorbeeld laten zien helpt denk ik beter dan overal tegenaan schoppen.

Wat zal volgens jou helpen te werken aan een literair Nederland?

~ Be the change that you wish to see in the world. – Mahatma Gandhi

Deel deze blogpost op social media:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *