Jaaa, daar is ie dan: het voorlopig laatste boek van Taylor Jenkins Reid dat ik nog moest lezen. Maar ik hoef niet lang te wachten, want over precies een maand komt haar nieuwste boek, Carrie Soto is Back, uit. Daar ben ik zo nieuwsgierig naar! Dit boek heb ik weer als gezellige buddy read gelezen. In deze recensie leg ik uit waarom dit een van mijn favoriete boeken van haar is geworden.
Waar gaat het boek over?
Lauren en Ryan komen op een punt in hun huwelijk dat ze alleen maar ruziemaken en elkaar allerlei dingen verwijten. Ze besluiten niet te gaan scheiden, maar een jaar uit elkaar te gaan en apart te gaan wonen. Geen contact, dus niet bellen of mailen, en na een jaar samen zullen besluiten hoe ze verdergaan.
In dat jaar leert Lauren veel over zichzelf en over liefde, houden van en vriendschap. In zo’n korte tijd gebeurt er heel wat bij haar familieleden, waar ze nu zonder Ryan mee om moet gaan. Waar hecht Lauren waarde aan en waar wil ze voor vechten?
Wat vond ik van het boek?
De flaptekst laat je misschien denken dat het een dramaboek is, maar niets is minder waar. De thematiek is wellicht zwaar, maar het is een fijn geschreven boek met veel humor erin. Dit boek is weer zo ontzettend goed geschreven door deze auteur, alsof je bij de dialogen en in de ruimtes aanwezig bent. Het vormen van de personages met al hun problemen, zorgen en geluksmomenten komt heel goed naar voren, en je leeft met iedereen mee.
Ik ben helemaal geen emotionele lezer, maar bij dit boek moest ik een paar keer slikken. Lauren stelt in het boek veel vragen aan zichzelf en als lezer ga je daardoor het verhaal aan je eigen leven spiegelen, aan je relaties, je vriendschappen, aan je eigen waardes in het leven. Het boek heeft een heel bevredigend einde en een mooie cirkel van ontwikkeling van Lauren. Ik kan wel zeggen dat dit een van haar beste boeken is, terwijl dit nog maar het tweede boek was dat ze schreef. Ga het lezen, het zal je zeker niet teleurstellen. Ik geef het boek absoluut vijf sterren.
