Boekrecensie: De kinderen van Villa Emma – Ivan Sciapeconi
Boekrecensie: De kinderen van Villa Emma – Ivan Sciapeconi

Boekrecensie: De kinderen van Villa Emma – Ivan Sciapeconi

Ik lees erg graag oorlogsromans, en dan voornamelijk graag over de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Elk boek leert me weer iets en vertelt een verhaal dat ik nog niet kende, uit deze belangrijke jaren van de geschiedenis. Toen ik dit boek in de catalogus zag staan, was ik dan ook erg nieuwsgierig. Dit zou een ander soort oorlogsroman worden, en daar had ik gelijk in. In deze recensie leg ik uit waarom.

Waar gaat het boek over?

Italië, 1942. De jonge Natan arriveert in een klein Italiaans dorpje samen met nog veertig andere Joodse kinderen. Ze worden ondergebracht in Villa Emma en verschillende dorpelingen helpen de kinderen te beschermen tegen de nazi’s. Al lange tijd worden de kinderen achtervolgd en zijn ze nergens echt veilig, maar hier lijken ze voor nu goed te zitten.

Totdat er weer gevaar dreigt en de kinderen weer op de vlucht moeten. Het hele dorp komt in actie om ze veilig de grens over te brengen, om ze in leven te houden.

Wat vond ik van het boek?

Dit is een ander soort oorlogsroman dan je zou verwachten. Natan is aan het woord en denkt veel terug aan vroeger, aan zijn vader die graag verhalen vertelde en ook best goede grappen had. Cynisch, maar gevat. Het eerste deel vond ik nog een beetje verwarrend, maar halverwege het boek kreeg ik meer in de gaten waar het verhaal naartoe zou gaan. Als lezer leer je Natan en nog een paar kinderen goed kennen, doordat je veel leest over hun bepaalde karaktertrekken.

Toch kon ik niet helemaal een band krijgen met de personages; misschien komt dat door de vertaling en leef je in het originele werk, in het Italiaans, wel meer mee. Het boek heeft me dus niet echt gegrepen, maar ik vond het verhaal over de kinderen en over Villa Emma wel bijzonder. Dat kende ik nog niet. Vooral het laatste stuk over het vluchten en het klaarmaken voor deze vlucht vond ik boeiend om te lezen. En daarnaast vond ik de herinneringen aan Natans vader en zijn grappen erg leuk om te lezen. Wil je een keer een ander soort oorlogsboek lezen, lees deze dan, zou ik zeggen. Ik geef het boek vier sterren.

Deel deze blogpost op social media:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *