Voor de zomer kreeg ik via bookstagram de vraag of ik dit boek zou willen lezen en recenseren. Toen ik de flaptekst las, was ik erg nieuwsgierig naar dit debuut. In deze recensie leg ik uit wat ik van het boek vond.
Waar gaat het boek over?
Venetië, 1978. Alba Amato is een jonge vrouw die wees is en bij café-eigenaar Roberto Raffa komt te werken. Hij eist meer van haar dan alleen maar werken als serveerster en al gauw raakt ze zwanger. In diezelfde tijd ontmoet ze de jonge Giorgio met wie ze regelmatig afspreekt. Hoe ouder haar zoon wordt, hoe zekerder is ze dat Giorgio gelukkig de vader is van haar kind.
Maar Giorgio verdwijnt uit haar leven en Roberto komt door een ongeluk om het leven. Alba is totaal verrast als zij zijn erfgename blijkt te zijn, maar ze mag de erfenis alleen aannemen als ze haar zoon de naam Raffa geeft. Waar zal ze voor kiezen? En hoe moet ze haar leven nu verder inrichten?
Wat vond ik van het boek?
Dit boek is een sterk debuut en ik hoop dat we nog meer van deze auteur mogen verwachten. Het boek is opgedeeld in een aantal delen en als lezer volg je een aantal verhaallijnen met verschillende personages. Elk personage wordt heel prettig geïntroduceerd en je snapt snel hoe de relaties liggen. Nergens wordt het boek verwarrend en het leest dan ook als een trein. De schrijfstijl is heel beeldend en de auteur weet een goede spanningsboog aan te brengen. Aan het eind had ik regelmatig ‘ooooh’- en ‘neeee’-momentjes. Heel knap gedaan!
Uiteindelijk is het verhaal van Alba heel tragisch, maar ze ontwikkelt zich tot een sterke vrouw. Ook de verhalen van de mensen met wie ze een geschiedenis deelt zijn uitermate verdrietig en ze raken je als lezer. Dit ruim 400 bladzijdes tellend boek wordt nergens saai en het is een echte pageturner. Het einde ging ietwat snel en een beetje heen en weer, maar het boek geeft je uiteindelijk de boodschap mee om te genieten van elke dag, en om liefde en vriendschap van familie en vrienden te waarderen. Ik raad het boek zeker aan en geef het 4,5 sterren.
